Het is bijna het einde van het Gregoriaanse jaar. Wat een jaar was het (op veel, zeer tegenstrijdige manieren). Ik heb het gevoel dat ik, voordat ik doelen voor 2024 kan gaan stellen, met dankbaarheid terug moet kijken naar 2023. Ik heb het gevoel dat ik, na een paar jaar heel (heel) hard te hebben gewerkt, me nu kan concentreren op een gezonde balans tussen privé en werk en ook tijd kan besteden aan mijn persoonlijke spirituele ontwikkeling.
Voordat ik begin met de hoogtepunten van elke maand, moet ik JOU eerst bedanken. De mensen die mijn website bezoeken, mijn berichten lezen en reageren of mij terugschrijven. Niemand wil in een vacuüm werken, en het is zo fijn om te weten dat we deze warme gemeenschap hebben. Vooral toen de oorlog uitbrak en zoveel mensen contact opnamen, waardeerde ik dat enorm.
Dus wat waren de hoogtepunten dit jaar, verfsgewijs?
Januari
Een groot verfproject: 12 handgeweven wollen sjaals rood verven met meekrapwortels. Dit was het vervolg op een geslaagd project van het rood verven van geitenhuiden, een project voor promovendus < strong>Daniel Sánchez Muñoz uit Spanje.
Februari
Ik heb aluminiumlactaat als beitsmiddel bestudeerd, en wat samles van veganistische wol om te zien of het een goed alternatief zou zijn voor gewone wol. Ik heb ook een gebedssjaal gemaakt waar ik heel trots op ben.
Ik heb de sampleboeken die ik al zo lang wilde maken, eindelijk afgerond.
De blog waarin aluminiumlactaat wordt vergeleken met andere beitsen op aluminiumbasis kunt u vinden hier.
Maart
Ik kreeg het verzoek om deel te nemen aan een tentoonstelling over duurzaamheid in de mode. Daarmee begon het project om meer dan 130 kleurmonsters op zijdecharmeuse te verven. Dit was veruit het meest gecompliceerde verfproject dat ik ooit heb gedaan en het zou me twee maanden kosten om het af te maken.
In maart heb ik de meeste gele en groene tinten gedaan.
April
April stond in het teken van het halen van de finish voor de tentoonstelling. Ik had het geluk dat twee dames mij kwamen helpen en het is gelukt. Maar kun je je voorstellen dat je 133 stukken stof moet strijken?
Meer foto's en een video van deze tentoonstelling kunt u hier bekijken .
Mei
Een succesvolle workshop in Nederland, terug naar waar ik geboren ben. Amersfoort had prachtig weer en mooie deelnemers die drie dagen lang samen met mij natuurlijke kleurstoffen bestudeerden. Ik slaagde er zelfs in om Elly te ontmoeten die op 100 meter van mij les gaf.
Juni
De kans deed zich voor om zich aan te sluiten bij de studio van Sandrine Rozier voor een intense groepsinspanning om meer dan 50 tinten in natuurlijke kleurstoffen te repliceren uit het receptenboek van Paul Gout, de 18e-eeuwse meesterverver. Ik ontmoette Dominique Cardon, van wie ik al jaren een groot fan ben.
Het waren 5 dagen hard werken en het was vooral in het Frans, wat een uitdaging was (vooral als je gehoor achteruitgaat). Kijk eens naar dat kleurenfeest daar.
Je kunt alles lezen over dat bezoek hier.
Juli
In juli werd ik gevraagd om te werken aan een project dat al lang in mijn hoofd zat: het nabootsen van voorbeelden van de kleuren die in de Joodse teksten worden genoemd.
Deze stuuken wol komen te hangen in de permanente opstelling van de Ptil Tekhelet-tentoonstelling over bijbelse kleurstoffen. Ptil Techelet is in Israël en zij wijden zich aan de creatie en educatie van murex-kleurstof.
De wol die ik gebruikte is een replica van 18e-eeuws lakenstof.
Ik zou dit opnieuw maken met wol die dichter in de buurt komt van wat oorspronkelijk gedragen zou zijn in de periode van de eerste en tweede Tempel, maar dat is wellicht een project voor 2024.
Lees hier meer over deze kleuren .
Augustus
We reisden als gezin naar Mexico. Ik gaf een week les in San Miguel de Allende en de rest van die maand besteedde ik aan reizen en het bezoeken van vrienden in Mexico.
Het was het langste avontuur dat we in het buitenland hebben gehad en het was geweldig. (Ik zal er alles aan doen om augustus in Israël te vermijden, omdat het zo HEET is).
De workshop had een geweldige groep met enkele terugkerende studenten en een aantal van de studenten die naar San Miguel kwamen, zullen zich nu in mei 2024 ook bij mij voegen in Nederland.
September
Een jetlag, het inhalen van bedrijsgerelateerde taken, een bruiloft en een overvloed aan Joodse feestdagen, het was een heftige maand maar het is gelukt.
Wat verven betreft, zijn er niet veel dingen die de moeite waard zijn om te delen, maar ik zal de gekleurde draden delen die ik voor een Judaica-ontwerper heb gemaakt. Ik hou van die hippe kleuren. Ik begon ook mijn eigen kleding te verven (eindelijk!) en ik had een kleine privéworkshop voor een lieve dame die meubels ontwerpt van katoenen touw.
Oktober
Op 7 oktober werden we wakker met het geluid van raketten en alarmen. Die avond werd onze studio getroffen door een raket. Een paar dagen later werd ik geroepen om tzitzit legergroen te verven voor onze soldaten. Na een mislukte poging om het op natuurlijke wijze met granaatappelschillen te doen, moest ik vanwege de omvang en de tijdsdruk van het werk overstappen op synthetische kleurstoffen. Uiteindelijk heb ik 1100 overhemden geverfd.
Dit is de plek om iedereen te bedanken die heeft gedoneerd, zodat we alle shirts, de kleurstoffen en de spullen konden krijgen en de shirts naar de plek konden brengen waar ze moesten zijn.
Je kunt hier meer lezen over dat project .
In oktober zou ik ook naar Indonesië reizen om de ongelooflijke EcoPrinting-gemeenschap op Java te ontmoeten en ermee samen te werken. Die vlucht werd geannuleerd vanwege de oorlog, maar ze gaven me nog steeds het gevoel dat ik deel uitmaakte van het festival en ik hou van mijn vrienden Inen, Masrur, Connie, Grace en Penny omdat ze me opvrolijkten.
November
In Indonesië zou ik ook Jeff Garner ontmoeten voor zijn aankomende film. Dus dat ging niet door... en eerlijk gezegd was ik daar best teleurgesteld over. Maar toen hadden we de kans om het goed te maken in Italië, dus daar ging ik...
Drie dagen uitzicht, frisse lucht, verven aan de rand van het Comomeer en geweldige gesprekken over de toekomst van mode.
december
Dit jaar ging zo snel voorbij! In december heb ik veel les gegeven, veel vrienden ontmoet (mentale gezondheid!) en een verrassende hoeveelheid botanisch drukwerk binnen weten te slepen.
Tot nu toe is alles wat je ziet vrijwel een one-woman-show, met één assistent voor de versturen van paketten en mijn man die vanaf de zijlijn toejuicht. Van het bouwen van de website, het communiceren met u, het sourcen en importeren van materialen, het omgaan met bureaucratie en papierwerk, het schrijven van de blogs en het doen van sociale media, dat doe ik vrijwel in mijn eentje.
Het wordt te groot om alleen te doen, en dan is het niet leuk meer. Aan de andere kant: loslaten is niet eenvoudig, en uitbesteden aan de juiste mensen kost tijd en strategie. Er is geloof voor nodig en ook veel diep ademhalen.
Dus dat is waar ik naar uitkijk dit nieuwe jaar: ruimte maken voor andere mensen om zich bij ons aan te sluiten, en voor mij om me te kunnen blijven concentreren op het leren, zodat ik meer kan creëren.
Wat is je grootste les uit 2023? Heb je iets geleerd waar je bijzonder trots op bent? Ik lees het graag in de reacties.
